En los últimos tiempos han aparecido términos que, en algún caso, nos ha hecho repensar nuestra función de educador adaptándonos a nuevas situaciones. En otros casos se han encontrado con un muro que ha negado sus nuevos roles, enmascarando las problemáticas del aprendizaje bajo una capa de anacronismo de la que nos cuesta mucho deshacernos.
En cualquier caso existe un serie de elementos que podríamos llamar competencias (quizás otro nombre sería más acertado cuando tenemos las competencias básicas de la LOE y las clave de la LOMCE) pero no encuentro otro. Leído el artículo publicado en Educators Technology en lo que denominan “fluency” (fluidez), lo he “personalizado” a mi modo de ver.
Vosotros opinad…
Comments: 4
Encantado de participar e animo, o blogue e mío interesante
Concordo contigo e penso que se está producindo algo (non sei como definilo) que soe acontecer nas disciplinas cando «maduran?» . Claro que o importante e educar, acabar que os estudantes adquiran uns coñecementos, competencias ou habilidades, pero dende o punto de vista docente tamen e clave a metodoloxia e aquí a referencia dos estándares e clave. Eu son profesor de programacion e de enxeñaria do software, fai anos discutiase se a programacion era Unha arte ou Unha ciencia, facer bos programas non e doado, pero seguir boas metodoloxias axuda a mellorar os resultados. Ágora ben, tampouco e que haxa recetas máxicas, senon varias metodoloxias, que durante todos estés anos mudaron moito moito. Dalgunha forma e resultado da experimentación … En esto e curioso como os estándares do ISTE por exemplo tamen van mudando, pois Xa cambiaron a versión anterior do 2000.
O problema metodolóxico é moi grave nunha profesión que se debería definir exactamente por iso, por como ensina. O meu problema cos estándares é que se fai unha enorme carga cara eles, de xeito que o que non acontece dentro deles non existe, e como ultimamente os estándares se utilizan sobre todo en avaliar máis os resultados que o proceso, pois o que non é proceso creativo é menos valioso. E como resultado temos unha lei que minusvalora competencias clave en favor doutras que estima máis interesantes a desenvolver cando debería ser visto de xeito globalizado. Ademais, deixa nas mans dos docentes cuestións clave como a creatividade, como dicindo o que realmente importa poñoo na lei o que non, xa o fará o docente.
É un dobre nivel que me di moito de como se ve a educación.
E claro que deben mudar, as metodoloxías deben adaptarse aos novos tempos e necesidades, pero de pouco serven se o profesorado non ve a innovación metodolóxica como clave para o seu desempeño docente. Hai nada, un asesor me dixo que os docentes xa pasaran unha oposición, polo que se presume que saben ensinar… que non veña ningún profeta a ensinar cousas raras. E as familias tamén veñen acostumadas ao xeito clásico (que eles viviron) de educar e, nalgúns casos, non queren saír desa mesma zona de confort na que tan ben viven moitos docentes.
Grazas por participar
Outra referencia interesante sobre esto son as ISTE Standardards for Students http://www.iste.org/docs/pdfs/20-14_ISTE_Standards-S_PDF.pdf
Aparecen as competencias que se indican aquí: creatividade, colaboración, proactividade, alfabetización dixital. Pero tamén outras como a resolución de problemas, a toma de decisións, a infestigación, etc.
Atopo moi interesantes tamén os estándares para mestres: http://www.iste.org/docs/pdfs/20-14_ISTE_Standards-T_PDF.pdf
Moitísimas grazas por estas informacións, a primeira non a coñecía así que non ando moi desencamiñado 🙂
O meu problema cos estándares é que creo que se están centrando demasiado neles como elemento clave do ensino, creo que educar é un termo moi ambicioso e grande que non se debería parcelar tanto. O curioso é que cando falas da creatividade, os que defienden os estándares afirman que é cousa do muestre como planteados para darlle valor, curiosamente cando se falta de matemáticas ou lingua parece que están nun nivel superior e temos que ter claro cara donde vimos, coa creatividad, co traballo en grupo, cos roles de liderazgo e proactividade non deben ser tan importantes porque non se lles otorga o mismo valor… cando considero que teñen moitos máis.
Grazas de novo por intervir